Dinsdag 2 oktober 2007 - Jaren terug kreeg hij op weg naar zijn werk een ernstig motorongeluk. De 57-jarige Peter de Wit brak zo'n beetje alles en werd met pinnen en andere hulpstukken aan elkaar gelast.



Anno 2007 racet 'Robocop Pete' weer motor. Lassen kan hij zelf ook. Trots staat hij naast zijn Suzuki 750 cc zijspan. "Zelf gebouwd", zegt hij. "Het is een replica van een klassieke motor uit de jaren zeventig." Dirk Kruyt uit Alphen aan de Rijn, zijn vaste bakkenist, is 73 jaar en geen replica. De Wit, rondlopend in zijn schuur, wijst meerdere pronkstukken aan die hij een tweede leven heeft gegeven. "Alles is oud hier behalve mijn vrouw Helen. Dat heb ik wel goed gedaan. Ze is twaalf jaar jonger dan ik", rekent hij nuchter.

Conciërge was hij, toen hij zijn ongeluk kreeg. Arbeidsongeschikt wilde hij niet blijven. Met verkeersschool Rijen geeft hij auto- en motorrijles. Zijn bedrijfsnaam siert zijn Suzuki. De Wit sponsort zichzelf. "Motorrijden kost een vermogen", zegt hij.

Ook de naam 'De Kreeft, oud ijzer' pronkt op zijn zijspan. De Wit: "Van Dirk Kreeft krijg ik wel eens oud ijzer en aluminium om mijn motoren te renoveren, vandaar dat stickertje."

Afgelopen zondag werd hij op het Racedemo Event Dombosch voor klassieke motoren tweede op het onderdeel zijspan. Winnaar werd hij bij de oldtimers. De Wit: "Bij dit soort wedstrijden komt het aan op regelmatigheid. De winnaar is degene, die de rondes in nagenoeg dezelfde tijd aflegt. Omdat het oude motoren zijn, is dat wel eens moeilijk."

Rijen bekers sieren huiskamer en knutselschuur. Peter de Wit kan zijn demo-races zonder prijzengeld financieel net behappen. Dat was vroeger niet zo, toen hij droomde van de echte wedstrijdsport. "Wat doe je, als je portemonnee het niet aankan? Je wordt als motorfanaat toeschouwer of in het beste geval portier van het rennerskwartier. Pas in 1986 las ik een oproep van een motorclub voor demo-races op Zandvoort. Rijden op klassieke motoren, het leek me wel wat." Wat hij het leukste vindt, het bouwen of de race zelf? "De gezelligheid onder elkaar", zegt De Wit. "De avond voor de race is het al verzamelen. In campers met aanhangwagen komen de meeste coureurs aan. Erna is het barbecuen, een biertje drinken en elkaars motoren bewonderen. Jammer is, dat door geluidsoverlast de echte parcoursen voor ons minder toegankelijk worden. Demo-races worden nu vaak gehouden op industrieterreinen zoals Dombosch in Raamsdonksveer. Maar ook op die locaties is de onderlinge verbondenheid gebleven."

De Wit noemt Nederland niet motorvriendelijk. "In Frankrijk en België wordt minder moeilijk gedaan," zegt hij. Demo-races trekken volgens hem genoeg publiek. Liefhebbers van motoren zijn het, die ook genieten van de klassieke modellen. "Maar hard gaan ze nog," weet De Wit. Zijn geliefde Suzuki 750 zijspan haalde nooit de tweehonderd kilometer per uur, omdat hij de gashendel nooit vol durfde opendraaien. "Ik kan me niet permitteren nog eens te vallen", zegt De Wit. "Het dagelijks werk hè. Ook het kacheltje thuis moet blijven branden." 

door Peter van Bergen 

Bron: www.bndestem.nl