RUURLO - De zogeheten scouterroute - gevonden via internet - start bij een restaurant in Ruurlo. Vriend Ruurd heeft er duidelijk zin in. Het was zijn idee om de fiets een dagje te laten staan. We stallen de stalen rossen in het rek en melden ons bij de bar.

Papieren worden ingevuld en we krijgen een kopje koffie met gebak. De uitbater is ook initiatiefnemer van de route, die hij met hulp van de plaatselijke VVV opstelde. Hij laat behendig zien hoe de scooter werkt: sleutel in contact, zitten, 'gas' geven en wegrijden. Vandaag zal de rechterhand het werk moeten doen.

De eerste paar meters zijn wat onwennig. Honderdtwintig kilo onder je billen is iets anders dan een gewone tourfiets. Gelukkig heeft de scooter alleen het uiterlijk van een Harley-Davidson. De snelheidsmeter wijst nooit verder dan 25 km/uur. Twee goede zijspiegels bieden duidelijk zicht en de richtingaanwijzers laten zich makkelijk bedienen.

Na een 'behendigheidsrace' door de bebouwde kom van Ruurlo volgt de ontspanning. Het groene landschap spreidt zich als een deken voor ons uit. De route is veilig af te lezen van een draaiend systeem aan het stuur en voert naar rustige, autoluwe wegen. Wow! Dit is gaaf! Gewoon lekker zitten, snelheid maken en om je heen kijken. Wind door de haren - een helm is niet verplicht - en genieten maar. Nu begrijp ik die motorrijders die op zondag hun ritjes maken over 's herenwegen! Even waan ik me een echte biker. Die droom wordt al snel wreed verstoord. Een groepje opgeschoten jongelui kijkt eerst vol verbazing naar mijn 'machine' en begint dan te grinniken. Hun imitatie van motorgeluiden zet me weer met beide benen op de grond. Geruisloos rijd ik verder.

Het zwijgen van mijn scooter vind ik zelf erg fijn. Wat kan ik me storen aan het geknetter van de benzinevarianten. Nu ben ik zó stil, dat eenden blijven liggen in de berm. Schapen geven geen boe of bah en grazen rustig verder. Wel schaam ik me een beetje als ik een oudere man op een scootmobiel inhaal. Hij schrikt licht als er uit het niets opeens twee glimmende voertuigen naast hem rijden. Volgende keer toch de claxon gebruiken?

Ook de CO2-neutrale uitstoot van de scooter doet me plezier. Geen uitlaatgassen voor mij. Liever zuig ik mijn longen vol boerenluchten en de geur van bloeiende bloemen. Dat ik mijn omgeving geen last bezorg is voor mij een leuke bijkomstigheid.

Zo tuffen we door. In het fraaie Borculo wagen we ons in de historische dorpskern. Op een snorscooter heb je vrijwel dezelfde rechten en plichten als een fietser, dus ook de meeste kleine steegjes doen we aan met onze vehikels. Er zijn echter uitzonderingen op de regel. Zo moet de motor uit op een onverplicht fietspad. Of we het helemaal goed doen, weten we niet, maar we rijden voor de zekerheid heel rustig. Nog even een rondje om de kerk en dan weer verder. Het plaatselijke kristalmuseum laten we daarmee voor wat het is, hoewel het prima in de route had gepast.

De weg gaat verder naar Geesteren, Noordijk en Haarlo. In al deze plaatsjes is het mogelijk om een horecagelegenheid aan te doen. Nederlanders als we zijn, halen we ons lunchtrommeltje onder het zadel van de scooter vandaan en gaan op zoek naar een picknickplek. Het stuurslot is goed te bedienen en zo kunnen we met een gerust gevoel een stukje van de parkeerplek gaan zitten en staan de scooters rustig op ons te wachten als we terugkomen.

De laatste kilometers genieten we nog even van de mooie omgeving. Al snel komen de huizen en auto's van Ruurlo ons weer tegemoet. Goed opletten nu. Veilig leveren we de scooters af. Met een schuin oog kijk ik naar mijn fiets. Zou ie het gemerkt hebben dat ik 'vreemdging?' En het stiekem toch wel heel erg leuk vond voor een keer…?

Maar als ik op mijn fiets zit weet ik weer waar ik voor ga: Beweging. Na zoveel ontspanning vind ik inspanning ook erg fijn. En de schoonste accu, dat blijf ik toch zelf.

Mijn conclusie: Dit dagje scooteren was voor mij vooral een leuke ervaring. Op zo'n voertuig te zitten en te besturen... Het is ontspannend en je kunt er een behoorlijke afstand mee afleggen. De milieubelasting is er wel, (Nederland draait niet honderd procent op groene stroom), maar in beperkte mate. Voor een keer is het zeker 'fun' en wat mij betreft heeft de fluisterboot er een neefje bij.

Conclusie van Ruurd: ,,Ik heb me verbaasd over de trekkracht en de grote actieradius van een elektroscooter. Leuk om een keer op zo'n ding te rijden. Het is een comfortabel alternatief voor de fiets.'

Als bestuurder van een snorfiets volg je de regels voor fietsers, tenzij anders bepaald. Zo mag je bijvoorbeeld niet, zoals fietsers, met zijn tweeën naast elkaar rijden. Een snorfietser en een fietser naast elkaar mag ook niet. Volg het fiets/bromfietspad. Een onverplicht fietspad alleen gebruiken met uitgeschakelde motor.

Bron: destentor.nl