De Reis naar de Noordkaap van Nachtuiltje

De dag begint al vroeg op Zandvoort. Nerveuze mannen met snelle motoren lopen, praten en dreutelen door elkaar. In pitbox 4, tussen al het racegeweld staat in stille afwachting een volgeladen R6. Misplaatst tussen al het glanzend Tupperware?
Nee, eigenlijk niet, want het is tijd voor mijn eigen Endurance race… Geen rondjes op een circuit, maar ongeveer 7000 km. door het Noorden van Europa.
De ‘race’zenuwen gieren door mijn keel. Adriaan en Bart zijn al druk bezig met de R1..ontbijt…koffie…ik moet zo langzamerhand gaan!! Om half negen is het dan zover.. Ik kus mijn geliefde en mijn zoon, mijn hart doet zeer, twijfel, ik voel alles nu. En dan klim ik op mijn pakpaardje, trillende knieën , in zijn 1 schakelen..de eerste meters zijn gereden..

Ik besluit langs de zee te rijden, dan gaat de reis van zee tot zee, ik vind dat een mooie gedachte. Is het zilt dat ik proef de fijne nevel van een rustige zee, of zijn het afscheidstranen? Ik kan het je niet zeggen… De zon begeleidt ons en ik slinger door de duinen naar de snelweg. Ik had verwacht dat ik erg zou moeten wennen aan de volle bepakking, dat valt dus reuze mee! Er zit iets meer deining in de R6, maar echt storend is het niet.
Op de snelweg pakken we een mooi tempo van rond de 130 het uur, zo zit ik comfortabel en hoop ik het lang uit te houden, want door de tanktas heb ik niks aan mijn ruitje en vang ik volle wind. Amsterdam, Apeldoorn, Hengelo…Nederland glijdt voorbij en bij elke kilometer ontspan ik iets meer. De grens naar Duitsland “ neem” ik toeterend…dat is land 1!!!

We pakken een snelheid van 140, dat gaat prima… Ik hoef me niet te mengen in het voortrazende tempo van BMW’s en Mercedessen, ik hou het vooral relaxed..ik heb nog 7000 kilometer te gaan…wat zal ik me druk maken? Osnabruck, Bremen…en dan fucking Hamburg! Tijdens een tankstop hoor ik van afgesloten wegen, ongelukken en enorme files…ik heb niks meer aan mijn prachtig uitgeprinte aanvangsroute tot aan Kopenhagen! Shit..en dan ben je een beetje van slag. Gelukkig is een ouder, Duits echtpaar bekend in het noorden van Duitsland en maar al te graag en zeer beleefd bereid om een zuchtende reismuts van dienst te zijn!! “ Neem de pont, rij om Hamburg heen richting Lubeck en vaar naar Denemarken!” Geen files…klaar! Oke, ik ga dus meteen varen..en waarom niet? Reizen is flexibel zijn, kan ik nu meteen mee beginnen!
Voorbij de chaos van Hamburg strekt Noord Duitsland zich uit in oneindige velden knalgeel koolzaad. Overal waar je rijdt, ruik je de dikke, zoete geur van de bloemenzee…ik raak er bijna van in een gelukzalige roes..wat zal het onwijs fijn zijn om hier een bij te zijn! Ineens besef ik dat ik weer zacht zit te zingen, het gaat goed met me.

Ik volg heel simpel de borden richting de pont..en oh God…daar ligt –ie…wat een joekel!!! Zijn achtersteven geopend als de muil van een reuzenhaai, klaar om ons te verzwelgen. Ik betaal de veerman…ik hoef niet te wachten, mag meteen een doodeng en steile, ijzeren oprijlaan op naar dek 4. Oh..als ze nou maar doorrijden, als ik nou maar niet stil kom te staan op dat steile geval…de R6 brult het uit als ik hem tegen de koppeling aan laat blazen..vooral DOORrijden..ik zit als een ei..en dan rij ik zonder mankeren het dek op…we zuchten allebei. Of je effe zelf je motor in wilt snoeren. Ja hallo!! Ik ben voor het eerst alleen op reis…ik wil personeel!!
Natuurlijk lukt het en trots als een pauw zoek ik een plaatsje in de zon , iedereen ziet dat ik het toch maar mooi gedaan heb..ja ja…droom lekker verder…

Na een goede drie kwartier varen doemt Denemarken op uit de nevel.

Ik koppel de R6 los, ga erop zitten..en wacht rustig af.. STOM! STOM! STOM!

De schipper kwakt boers het schip tegen de kade…een siddering trekt door de romp, de R6 zwenkt naar rechts.. Verdorie..ik kan hem niet houden…ik geef een kwaaie schreeuw…ik wil er niet onderkomen…neem een belachelijk lenige sprong en mijn vriendje klettert werkelijk tegen het dek!!! Daar sta je dan…nu is gebeurd waar ik zo tegenop heb gezien en meteen al op de eerste dag!!! Hulpeloos kijkt hij naar me op, ik moet hem overeind zien te krijgen. Leve de eenzame reiziger!!! Bezorgde gezichten, helpende handen, twee aardige kerels helpen de R6 weer op de been. Ik heb geen tijd om de zenuwen te krijgen, snel kijken we naar schade..een paar krasjes op de gashandel en rem, spiegel is nog heel! De zijtas heeft perfect als airbag gewerkt, ik draai de sleutel om en zonder haperen komt ie tot leven….zucht….. “ Danke!!!”

Ik ben erg blij dat ik zonder mankeren de reis kan vervolgen ,in mijn opwinding mis ik het eerste gedeelte van Denemarken en voor ik het weet zit ik op de snelweg naar Kopenhagen. Zo’n 80 kilometer voor Kopenhagen zie ik een motel.

Ik ga NU stoppen..ik ben bekaf…ik ga eten, douchen en heel hard slapen!!

O ja? Mooi niet dus! Is me daar een bruiloft aan de gang en ja hoor…reizigster alleen…please join us! Dat is het voordeel van alleen reizen..mensen praten sneller met je, nodigen je uit, zijn opener naar één iemand toe. Dus geheel vrijwillig aan de lichtzure Deense rode wijn, die inslaat als een bom.. Uiteindelijk sta ik uit volle borst het Deens volkslied mee te brullen en laat geheel volgens traditie een ballon leeglopen. Wat het nut daarvan is ontgaat me in het feestgedruis volledig, maar hé…men moet de traditie van een land alle eer geven!! Takk!! (dank u wel). Als een fluit rol ik mijn mandje in en val in een diep zwart gat…

De wekker gaat..en ook weer uit… Ik krijg mijn ogen niet open…zacht gezoem in mijn hoofd…pfff, die rode wijn!! Puffend hijs ik me onder douche, waar ik na een hele tijd als iets meer mens onder vandaan kom. De spijkerbroek maar effe aan, mijn werkelijk énige oranje slippertjes en hup ontbijten!! Wat een zalig ontbijt staat daar op mij te wachten! Met hete, sterke zwarte koffie, vers gebakken brood dat je zelf moet snijden, roomboter, marmelades..een feest voor vertroebelde zintuigen!

Verkwikt en versterkt maak ik me op voor één van de grote uitdagingen van deze reis… ‘De Brug’ naar Zweden… De zooi op de R6, het gaat nog niet zo makkelijk en ik sta gedurig te schutteren om alles goed vast te krijgen. Maar uiteindelijk zit alles naar mijn zin, til ik mijn been over het zadel en laat de R6 de weg naar Kopenhagen opdraaien.

Malmo staat al aangegeven en daar moet ik heen…” De Brug” scheidt mij nog van Zweden. Je kunt het gewoon niet missen, zo netjes staat alles aangegeven. Eerst de 4 kilometer lange tunnel naar het door mensenhanden gemaakte eiland… en dan doemt HIJ op als een kolos van beton uit de hardnekkig hangende nevel, die zich heeft vastgezet op het water… Onvoorstelbaar dat hij mij zo sierlijk voorkomt …bijna elegant buigt hij zich van kant naar overkant. Maar HOOG!!! En nergens een parkeerplaats om even diep adem te halen.. Dus “leen” ik het kielzog van een grote touringcar, die met een gangetje van 80 een rustgevend tempo aangeeft. Ik durf niet te kijken, niet links, niet rechts..er is voor twee maanden terug nog een zeetanker tegen een pijler aangevaren…ze hebben de brug gemaakt …. zeggen ze…. Maar weer blijkt dat nieuwsgierigheid sterk is, curiosity killed the cat…en ik gluur in de duizelingwekkende diepte naar het water onder mij… Geen helder uitzicht die dag…misschien maar beter ook..wat niet ziet..wat niet deert!! De bus sleurt ons naar de overkant. Ik juich! Ik gil! Ik heb het gedaan!!

Ik kop de R6 op zijn ruitje..braaf ding… Ik betaal de tol die zo’n kunststuk nu eenmaal van de gebruiker eist, word lachend doorgewuifd door de douane en stop meteen om Adriaan te bellen, want dit maak je niet iedere dag mee en is toch echt effe anders dan de Van Brienenoord!!!!

Wederom pak ik de snel weg richting Jonkoping..mijn einddoel voor die dag…

Goh.. de Zweedse steden zijn van een saaiheid, niet te geloven, zo clean, zo geordend, bijna te perfect. Ik laat ze achter me door de snelweg af te gaan en dan ontvouwt het echte Zweden zich…glooiend is Zuid Zweden..groen en vriendelijk …de eerste naaldbossen dienen zich aan. Leve Ikea..ik weet nu waar de Billies vandaan komen!!

Ik kachel op mijn gemakkie over prachtig asfalt, links en rechts verdichten zich de naaldbossen..en dan ligt daar plotseling een meer. Alsof een reus een enorm gat in de grond heeft gestampt en het vervolgens gevuld heeft met stil, donker water. Kleine eilandjes met vaak maar één boom geven het een surrealistisch tintje…ik begrijp waar al die sagen en legendes vandaan komen!

Het wordt rustiger op de weg, het wonderlijke is dat je meteen in een soort trance terecht komt. Je referentiepunt is het einde van de weg…maar aan die weg komt geen einde… Moeiteloos glijden de kilometers onder de R6 door en alleen het besef dat er getankt moet worden en de pijn in je lijf van het te lang in één houding zitten, halen je terug. Ik red het door mij gestelde doel net niet…ik ben zo moe..alles doet zeer, mijn nek, mijn polsen en oh…mijn billen!!!

Ik wil NU van die motor af. In een kleine plaats zie ik een rood Pipi Langkous huis…tijd om te rusten!

Het regent…en niet een beetje…nee, de regen slaat tegen de kuip van de R6.

Maar ik moet op pad!! Ik moet nog zo ver… Laat ik maar een stukje snelweg pakken dan….Niet meer doen dus!!! Dwazen daar! Door de spray zie ik geen zak en scheldend en tierend “vaar” ik over de weg…is dit leuk??? Eraf en snel een beetje!!!

Gelukkig is Thor met mij, laat de regen voor wat ie is en de zon begint te schijnen.

Van het mooie meer dat langs de snelweg ligt heb ik geen jota gezien, maar de dalen die volgen maken alles weer goed. Dit deel van Zweden is lieflijk, het ene groene dal rijgt zich aan het andere. Tot mijn genoegen verloopt de dag voorspoedig en zonder spannende dingen. Ik rij zelfs een stuk op met een paar Duitsers, wel zo gemutlich!

Waar ik stop, er is altijd tijd voor een praatje, voor vragen en vreemde blikken dat ik de reis op een supersport maak…ik voel me best stoer..als ik even de zadelpijn vergeet althans!!! Zweden zijn ietwat gereserveerd, maar bijzonder vriendelijk. Natuurlijk wil men weten waar je vandaan komt en zo, maar opdringerig is het niet.

Ik geniet er zelfs van…mensen ontmoeten is altijd leuk en zeker nu, nu ik toch wel een beetje alleen ben..

Ik zoek een beeldig hutje..en ja dames en heren…met sauna!!! Kom maar op met die hitte..zweten met dat lijf…los met die in de war geraakte spieren!!! Nauwelijks red ik het om mijn opgewarmde lasagna op te peuzelen..ik ben zo relaxed..mijn ogen vallen bijna dicht…

En weer regent het, bah…trek ik een ook nog een regenhoes kapot.. Ik voel het, dit wordt een slechte dag. Waar ben ik in Godsnaam aan begonnen? Ik mis mijn mannen…ik zit hier moederziel alleen aan die rot R6 te prutsen..tas erop…weer wat vergeten…tas eraf…Ondertussen wordt het natter en natter, de weg verandert onder de wielen in een modderpoel…ik voel dat mijn motor hier en daar het achterwiel laat zwaaien..eerlijk? Ik vind het NIET leuk!!!!

Kilometer na kilometer naaldbos, het wordt al wat ruiger…het kan me ineens niet meer boeien.. Ik hang lusteloos met het lijf strak van de spierpijn over de motor…tanken…broodje eten….diep zuchten…ik wil naar huis…Toeterend word ik rechts ingehaald en ik schrik me gek! Ben zo in gedachte geraakt dat ik op de linker weghelft terecht ben gekomen ….stom wicht!!!

Ik laat de R6 het werk doen vandaag…ik ga zo gewoon een hut zoeken en morgen naar huis. En wat vind ik? Een hut zonder water en stroom, kan ik zwaar depri ook nog met de jerrycan op jacht naar de waterpomp…dat douchen zal me worst wezen…het eten smaakt nergens naar..de koffie ineens niet te drinken.. Zo onwijs eenzaam, niemand die mijn heimwee ziet, helemaal niemand in dit Godvergeten veel te grote land…

De zon buldert mij mijn bed uit! “Sta op lui mens! Kom buiten! Kom kijken!”
Het is lekker vroeg, half zes en jawel…rijp op mijn blauwe vriendje..heeft het toch behoorlijk gevroren vannacht..het is koud!!

Ik zet water op een antiek gasstel voor de eerste koffie, ik voel me anders!
Meer uitgerust, de spierpijn minder, fris in de kop! Ik heb dur zin an! Weg is het zware, trieste gevoel van gisteren, mijn huilbui heeft mijn hoofd en de lucht geklaard. Ik mis iedereen nog steeds, maar weet weer waar het om gaat!
Dit is MIJN reis!

De R6 staat me vol verwachting aan te kijken..laten we gaan!! En voort gaat het weer.. This is lonely country, mensen! De bossen maken plaats voor stukken vaal bruine toendra, begroeit met geel gras en bruingroen mos..rotsblokken liggen bijna quasi slordig door het hele landschap heen…de reuzen hebben vannacht gejeude- bouled!!! Donderend dienen de eerste woeste rivieren zich aan.

Ik ontmoet een Belgisch echtpaar met camper..en maar zeuren over de kou en de saaiheid van het landschap…ga naar huis, denk ik dan, er zijn dus echt mensen die de schoonheid van deze woestheid niet zien. Ik kan alleen maar genieten vandaag, de omgeving laat zich bijna niet meer beschrijven maar wel intens ondergaan.
Mijn hele arsenaal theatrale Bach muziek speelt zich af in mijn hoofd…ik heb dit nog nooit gezien, dit is bijna dolmakend..zo vreselijk prachtig.

Ik snel richting Jokkmokk de poolcirkel over en tref tot mijn grote genoegen hetzelfde Belgisch echtpaar, ik stel voor om wat leuke foto’s van hen te maken en zij van mij en even later ik rij door de sneeuw! Meren liggen half bevroren onder een deken van wit..

Ik stop weer voor een foto en word op nog geen 10 meter afstand geobserveerd door twee elanden…zo groot en koninklijk zijn deze schuwe dieren…imposant zelfs zonder gewei…ademloos ben ik..minutenlang..en dan lossen ze op in het niks…laten zich versmelten met de korte bomen…weg zijn ze….

En ik rij maar door en rij maar door….

Een prachtig rendierenjong durft de oversteek van de weg niet aan en rent zeker 200 meter naast mijn R6 in de berm voort…ik kan hem zo goed bekijken…de vaal beige vacht..de brede fluwelen voeten…de prachtige vloeiende beweging…wat zijn ze toch geweldig gemaakt voor dit klimaat…ik zie de poolnacht in het zachte bruine oog…en ik schiet weer vol…wat een Godsgeschenk!!!

Tijd en afstand doen er niets meer toe.. Het leven wordt net zo simpel als de rivieren die zich vullen met helder smeltwater. Alles wordt naar de zee gedragen en daar opgenomen in het grote geheel…jij..ik..alles…. Het is veel te laat als ik erachter kom dat ik ook nog onderdak moet hebben voor de nacht! Een lieve dame aan een tankstation regelt een super de luxe hut bij een kennis.

Het wordt niet donker, raar hoor..de lucht verkleurt in een soort paarsige rozigheid, maar het blijft gewoon klaarlicht! Ik heb geen dikke gordijnen nodig…ik slaap wederom als een os!

Koude ochtend..stralende zon en het is doodstil in het dorp..of eigen vlek, want veel groter is het hele dorpje niet. Ik ontbijt met platte bolletjes van de vorige dag en tuig de R6 weer op. Verbazingwekkend, hoe snel je handig wordt als er nu eens geen vent is die doet waarvoor hij eigenlijk is aangenomen..ha ha ha ha !

In principe hoef ik gezien de afstand die ik tot nu toe heb gereden nog maar een klein stukkie tot vlak onder Noordkaap. Van ervaren reizigers kreeg ik het advies onder de Kaap een hotelletje te zoeken en daar de bagage achter te laten en van het Kaapbezoek een hele dag te maken. Zo gezegd zo gedaan….

Ik merk dat de wegen beduidend slechter worden, zowel de motor als ik incasseren heel wat klappen…hele stukken asfalt zijn gewoon weg en ik laveer tussen gaten, gravel en opengespleten wegdek. Brave R6..hij kraakt maar geeft geen krimp!

En dan rij ik Finnmark in…een ijskoude stevige wind waait vrij over dit stuk wilde aarde…één weg en stel je voor..van horizon tot horizon…helemaal niets…geen mens…geen huis….alleen zijn met jezelf en de natuur in het kwadraat…immens groots…en het is niet de ijzige wind die me de adem beneemt…. De sneeuw is net begonnen met smelten…ijskristallen op spontaan ontstane meertjes…aan de horizon besneeuwde bergen, daar moet ik heen!

Vanuit mijn ooghoek zie ik beweging in de lucht. Een grote, naar wat ik aanneem, roofvogel glijdt mijn kant op…steeds dichterbij…ik zie ineens het witte verenkleed, dat al voor de lente doorspekt is met bruin…een sneeuwuil!!!!

In duikvlucht scheert deze breed gevleugelde jager echt vlak over mijn helm…ik schrik ervan en beland bijna in de berm….hij kwam een kijkje nemen bij het vreemde wezen met de gebloemde helm…hij vond mij bij nader inzien niet interessant genoeg en wiekt op zijn machtige stille vleugels weer weg…jongens, jongens…ik maak het gewoon mee..ik volg hem tot hij in de verte verdwijnt…en besluit even te stoppen…fotootje maken…

Ik hou mijn helm vanwege de kou maar op en laat Finnmark in al zijn uitgestorven grootsheid op me afkomen en me omspoelen …je hoort helemaal niets…hoogstens een zacht gefluit van de wind om je helm…tot je uiteindelijk je eigen hart hoort bonzen.. je gedachten hoort en je eigen levensritme in cadans voelt komen met de omgeving.. ik sta er helemaal voor open…een basaal gevoel van rust daalt neer….eindelijk!!! Dat ik toch meer dan 3000 km moet reizen om die rust in mijn hoofd te vinden en dan ben ik nog niet eens op de helft!!!

Maar voordat ik mezelf verlies in spirituele spinsels zie ik dat mijn ketting erg droog staat…ik beland uit de hogere sferen op mijn knieën naast de motor, met mijn bus kettingvet. Hoe spuit een motorrijdster op reis, zonder bok ,haar ketting in? PPPSSSTTT…10 cm vooruit rollen…pssssttttt….10 cm vooruit rollen….pssssstttt…en graag op de ketting en niet op de band!!! Geen gezicht natuurlijk, maar het werkt wel..ik lig in een deuk om mezelf!

Ik laat Finnmark achter om het laatste stuk langs het fjord te rijden richting het plaatsje Olderfjord, ik vind daar een eenvoudig maar erg lief hotelletje met werkelijk het beste ontbijt dat ik ooit heb genoten! Zalm, witvis in zoetzure dressing…en niet van die flintertjes die je hier geserveerd krijgt…nee dames en heren…MOTEN!! En zo vers..ze flapperen bijna van je bord. Ik betrek een piepklein kamertje, waar ik mijn behoorlijke billen nauwelijks kan keren, maar een hete douche, schone handdoeken en een smal maar lekker bed is eigenlijk alles wat je nodig hebt om gelukkig te zijn. Morgen is het D-Day…ik ben nerveus….

Donkere wolken, miezer, wind…niet dat het me nog van slag brengt, maar dit is toch anders! Nu gaat het gebeuren..nu is de Kaap nog maar zo’n 130 km…nu ga ik dan toch maar mooi mijn doel bereiken!!

Ik laat de bagage achter in mijn kabouterkamer, pak een fototoestel, het flesje champagne, geld en extra handschoenen in mijn tanktas. Licht als een veertje zwaaien we natte weg op, hij stuurt ineens een stuk directer..ha ha..moet ik daar weer aan wennen..’t is toch wat!

Ik volg de weg langs het fjord, toch weer heel anders en vergis je niet…ook hier tien- en tientallen rendieren, die oversteken als je net effe naar de zee kijkt, of naar het spel van de meeuwen boven de golven…fascinerend landschap…prettig asfalt dat, ondanks de nattigheid, met mooie bochten heerlijk te berijden is. Beetje een Eifel gevoel..maar dan 5000 keer groter en een stuk kaler en ruiger..wel goed voor platgereden bandjes…doe ik ook nog wat met de zijkantjes..

Voordat je op het eiland komt waar de Noordkaap ligt, volgen een serie langere en kortere tunnels zich op…het is er nat en koud...ik rij extra oplettend, want een glijer maken is zo gebeurd. En zoals altijd valt de langste tunnel, die naar de Noordkaap, het meest mee…ook weer ruim en goed verlicht en ondanks dat je 10% daalt en ook weer moet stijgen, geen vuiltje aan de lucht…maar dan rij ik de mist in….letterlijk!!! 3 Meter zicht op het eiland..aan de kant van de weg ontwaar ik sneeuwheuvels van, ongelogen, nog zeker twee meter hoog…de wind wakkert behoorlijk aan…de temperatuur zakt razendsnel…hm…rustig doorrijden en hopen dat het daarboven beter is…

Het wordt helemaal niet beter..nee.. het wordt zelfs slechter..en “bij toeval” ontdek ik het museum wat toegang geeft tot de Kaap. Er staan nog wat campers en een dikke Harley..ik parkeer in steenachtige bagger een beetje schuin tegen de wind in…Ik kan nu niet meer wachten hoor, ik schiet door het museum en arriveer op wat men de Noordkaap noemt..en zie nog steeds niet verder dan 3 meter…maar dat kan me niet bommen…IK HEB HET GEHAALD!!!!

Hier sta ik dan aan het einde van de wereld..in de volle wind….met een trillende stem te bellen…ik “ doop” de Kaap met de champagne en stop er de meegenomen wensen van vrienden en familie in. Met een grote zwaai slinger ik de fles over de railing de mist in, hoor alleen een donderende zee, die ik niet kan zien. Ik hoop dat het flesje zijn weg wel vind, al denk ik eerder dat hij te pletter zal slaan op de rotsen..dat alle wensen verwaaien in de wind naar alle windstreken…ook een mooi idee eigenlijk!!!

Met de eerste emoties wat afgekoeld, struin ik tussen de weinige toeristen rond op de kale vlakte…mis door de mist bijna de grote wereldbol…ik vond het al zo raar dat ik hem niet kon vinden…gelukkig staat hij er nog steeds en zijn Duitse toeristen zo vriendelijk het bewijs van mijn overwinning vast te leggen.

Intussen neemt de wind hand over hand toe..begint het te regenen..en zelfs natte sneeuw valt…ik denk dat ik moet gaan…. In het museum geeft het Weather Report een op handen zijnde storm aan, als ik dus terug wil moet ik dat NU doen…

Ik start de R6,geef gas…ik beland meteen in de linker berm en niet omdat ik een stuurfout maak, nee, ik word weggeblazen!!! Binnen no time heeft de storm zich aangekondigd , ik schrik..ik kom niet weg!!! De Duitsers komen ook niet weg en besluiten in hun camper te overnachten..lichte paniek overvalt me…wat nu?

Het museum gaat om 12 uur ‘s nachts dicht, moet ik nou buiten gaan zitten of zo?

Hoera voor Sanna van de infobalie!! Eeuwige dank verwerft zij door een bange reizigster te helpen…haar “ shift” zit er bijna op…laat je motor maar hier staan en kom maar met mij mee naar huis…morgen is het vast beter…. Ze belt mijn hotel om te zeggen dat ik vast zit op de Kaap en waarschijnlijk morgen pas terug kom.

Het klinkt me als muziek in de oren…maar ik moet dan wel 50 km in een auto door die storm en mijn blauwe vriend in dat geweld achterlaten…heb ik een keuze? Nee!

Sanna rijdt voor in een grote four wheeldrive, ik merk meteen dat die meiden hier niet van los zand aan elkaar hangen, die zijn groot geworden in deze wildernis, die lachen om windkracht 10. Doodsangst sta ik uit…sneeuw slaat de ruiten blind..inmiddels is de mist wel opgetrokken maar buldert de wind tegen de auto aan…ik denk aan mijn arme R6, die daar helemaal alleen moet staan..aan thuis…wederom laat het zich niet omschrijven…ik wilde avontuur…nou..hier IS het avontuur…

Bij Sanna thuis is het warm en doen haar ouders er alles aan het me zo comfortabel mogelijk te maken…ik doe geen oog dicht..krijg geen hap door mijn keel…maar doe toch mijn best deel te nemen aan de conversatie..ik ben deze mensen zo dankbaar…en ik denk..zou IK zomaar een vreemdeling in huis nemen en aan tafel nodigen? Stof tot nadenken als ik veilig thuis ben.

De storm is in de nacht gaan liggen. Windkracht vijf, dat is te doen… en het regent, dus de sneeuw is van de weg. Ik wil terug naar het hotelletje waar mijn bagage ligt, ik wil dit stuk aarde, wat diep in zijn ziel geen mensen wil toelaten achter me laten…ik wil naar mijn R Zessie toe…ik heb gewoon zin om op te stappen en te rijden…ik snap mezelf niet!

Sanna brengt me weer naar de Kaap, ik zie mijn motor staan, steek de sleutel in het contact …één kouwe kuch en hij bromt….wat een opluchting!! Ik strijk sneeuw van het zadel en loop nog even het museum in waar Sanna alweer op haar post staat…ik geef haar een onvervalst Hollandse berenknuffel…ze kleurt prachtig onder de lange blonde haren!! Ik beloof haar een mooie kaart uit Holland, met tulpen en veel groen en als ze in de buurt is…er is altijd plek aan mijn tafel!!!

Ik heb er een vriendin bij…

Hangend in de wind verlaat ik deze bizarre plek..niet goed wetend wat ik er mee moet…doodsbang geweest..gefascineerd…bizar..ja, dat is het beste woord. Ik volg dezelfde weg terug naar het hotel, ik kan je niet vertellen hoe blij ik ben dat ik de laatste bocht rij en het zie liggen! De eigenaresse staat me al op te wachten en vraagt of alles goed met me is…ik trakteer mezelf op een heel groot glas Noors bier…hier kan de duurste whiskey niet tegenop!!!

Voordat ik ga slapen loop ik nog even langs de R6 en aai hem zacht over zijn snuit…niemand, die het niet heeft meegemaakt, zal het avontuur dat wij beleefd hebben echt begrijpen… Maar dat maakt niks uit, ik heb het gered…de rest wordt vakantie!!!! Ik sta zeker een half uur onder de douche en duik diep weg onder het dekbed..dag vogels..dag bloemen…dag dag!!

Ik vertrek met redelijk weer richting Finland, want mijn bedoeling is de laatste week door Finland te reizen als zijnde meer vakantie!

De triomf van mijn avontuur bezorgt ons vleugels en de R6 en ik banjeren in een lekker tempo langs het fjord terug waar de wegen zich splitsen en ik voor Finland kies. Ik verheug me op nog een stuk Finnmark…tja…verlies ik daar even uit het oog dat dit nog steeds woest land is…het begint te sneeuwen…gevolgd door een ijskoude regen…en mijn laarzen geven het op….ijswater trekt mijn sokken in…ik krijg het echt koud!

Bij een koffiehut wikkel ik mijn voeten, op aanraden van de baas ,in een paar plastic zakken, dan is het wel koud, maar in ieder geval droog..ik hoef nog maar 500 km..ik bibber…vakantie….toch???

Door de regen en sneeuw kan mijn vizier niet helemaal dicht omdat de boel dan desastreus beslaat..na een 100 km moet ik van de motor af omdat mijn ogen zo’n pijn doen…bevriezingsverschijnselen…ik zit lang bij een gloeiende kachel…

Nog 400 km tot aan Rovaniemi of richting Kuusamo, ik ben er nog niet helemaal uit. Dient zich meteen het volgende probleem aan! Voor de reis heb ik nieuwe Metzeler Sporttec laten zetten en nu zie ik bij inspectie dat het profiel bijna “door” is!! Ook dat nog!!! En zoek hier maar eens een motorzaak..ik moet er gewoon om lachen, ondanks dat alles zeer doet van de kou…het avontuur is dus nog niet voorbij! Het noordelijke asfalt is duidelijk van een andere structuur dan bij ons en de Metzeler kan dit dus niet aan. Vergelijk het maar als volgt: wij hebben in Nederland fluweel op de straten liggen, hier liggen haaientanden die gewoon je rubber opvreten!

Maar als de nood hoog is, is een tankstation dichtbij …want onthoudt..als je iets wilt weten, vraag het de mensen van een benzinestation! Zij zijn vaak het middelpunt van de omgeving en weten echt alles!!! Het wordt dus Rovaniemi, want daar is een motorzaak en het schijnt nog een Yamaha dealer te zijn ook, geluk bij een ongeluk, en het lijkt me te gek nu eens een motorzaak te bezoeken vlak onder de poolcirkel, want dat doe je ook niet iedere dag!

Neemt niet weg dat ik toch die vreselijke kou zal moeten trotseren… Weer laat ik de R6 het werk doen, want de kou verstijft mijn handen en mijn voeten worden gevoelloos…desondanks geniet ik toch weer van het landschap, ik rij door een natuurgebied over verbazingwekkend splinternieuw asfalt… Ik passeer weer de poolcirkel en zie links van de weg het circus waar de kerstman schijnt te wonen…ik laat het links liggen…ik ben zo koud…ik wil nu door naar een warm hotel..het kan me niet schelen hoe duur…als het maar warm en droog is!

En dat hotel staat in het centrum van Rovaniemi! Met een eigen parkeerkelder en een bell boy..een gat in mijn budget…maar oh wat heerlijk die luxe na zoveel intense kou!!!! Er wordt hoogstens licht gefronst naar een versneeuwde en bibberende reizigster, met motortassen die zo vuil zijn en nat dat ze sporen achterlaten op het glimmende marmer en laarzen waar het water uitloopt…maar als ik van de kou amper mijn handtekening kan zetten is iedereen één en al behulpzaamheid…er wordt zelfs koffie gehaald zodat ik eerst even kan ontdooien…

Ik ben blij dat de R6 nu ook warm en droog de nacht kan doorbrengen en laat me verwennen door de kelners in het restaurant en eet voor het eerst deze reis rendierbiefstuk! En vind het nog erg lekker ook..salade erbij..groente…gepofte aardappel met paddestoelen en een mooi glas wijn…ik ben geloof ik in de bewoonde wereld aangeland!!!

Voor het eerst slaap ik een beetje uit en red het ontbijt nog net! Vandaag staat in het teken van ‘De Achterband’ en ik vraag een routebeschrijving naar de motorzaak.

Ja ja..en verdwalen maar in het grote Rovaniemi!! Wel een echte stad, dat wel..maar probeer geen Finse borden te lezen…de taal ontgaat me volledig en al die a’s en i’s duizelen voor mijn ogen!

Ik zie een Blackbird met Fins kenteken een afslag nemen..aha…erachteraan!

Mijn intuïtie zit goed, ik draai het terrein van de motorzaak op. Yamaha dealer…maar dan ook bijna alles van Yamaha…tot mijn grote verbazing staat er zelfs een R1 in de showroom…en quads..en enorme buitenboordmotoren en kettingzagen van Husqvarna!!

Soms zit het erg mee, laat Sauli (de verkoper) nou een Bridgestone Battlax 020 hebben liggen! “We zetten hem er meteen onder hoor, geen probleem!”

Men heeft hier geen haast..dat hoeft niet…het is hier zo’n zeven maanden bijna donker…tijd zat… Ik dwaal door de winkel en vind overlaarzen..echte Finse overlaarzen! Maat 45…boeit niet…wel geheel water- en winddicht…ik stuntel springend rond om ze over mijn laarzen heen te trekken…trek door mijn strapatzen nogal wat lacherige aandacht…maar het resultaat mag er zijn!!! Nu zie ik er echt uit als Pipo de Clown met een Lapse Look!! Verkocht!

In de werkplaats die ongeveer zo groot is als de slaapkamer in het hotel, werkt de monteur met een peukie in zijn mond rustig aan mijn band. Bandje eraf..koffie doen…velg poetsen…koffie doen…bandje erop…koffie doen…geen stress…dus ik ook niet. Tegen de tijd dat de operatie klaar is, is het al behoorlijk laat geworden, ik blijf lekker nog een nachtje over in dat luxe hotel…failliet is failliet en dat zien we wel weer als ik thuis ben!!!! De rekening voor al dat werk is belachelijk laag.

Tip: Rij je band op tot Rovaniemi en leg er daar een nieuwe onder..scheelt bijna 60 Euro met Nederland…hoewel…het risico blijft altijd natuurlijk, maar verleidelijk is het wel!!! De R6 ziet er wat potsierlijk uit met één hele schone velg, ik wou dat ik hem kon beloven dat ie niet meer vuil zou worden..ik hou mijn mond! De ketting wordt meteen weer gesmeerd, scheelt voor mij een hoop geduw en gebuk, ik voel me echt klant en verwend!!!

’s Avonds eet ik Laps brood met zalm en salade, ik heb niet zoveel zin de stad te gaan bezoeken, ik wil morgen een flink stuk zuidwaarts… Warme schone voetjes in een schoon bed…en snurken maar weer!!

Bijtijds vertrek! Ik heb mijn nieuwe overlaarzen voor de zekerheid meteen aangetrokken, met tape de neuzen opgebonden, nu ziet het er helemaal niet meer uit..ik lach alweer om mezelf.

Het miezert nog wat, in geen verhouding tot de dagen ervoor, ik zie zelfs af en toe de zon!!! Ik zak af naar de kust en sla links af de binnenlanden in. Finland is prachtig en word naarmate je verder daalt steeds groener, het land van 1000 meren…zo helder als glas…er is geen woord van gelogen.

Finnen zijn een hartstikke leuk volk, enorm nieuwsgierig en schromen zich niet je het hemd van het lijf te vragen…ik schiet dan ook maar matig op, want overal waar ik stop is het babbelen geblazen.

Ik slinger langs de Russische grens, probeer een glimp op te vangen, maar bomen en een groot hek benemen me het zicht. Maar een grote uitkijktoren laat zien, dat ik er toch vlak in de buurt moet zijn! Echt geweldig leuk, nu is het niet meer zover tot Helsinki en de boot, ik kan het er nu van nemen en dat doe ik ook.

Ik laat de woestheid achter me, zie veel meer dorpen en duik dapper een zijweg in.

Dit is Finland jongens!! Mocht je tijd overhebben en een hoop vertrouwen in je motor, gewoon doen! Soms houdt het asfalt op en rij je over gravel, maar met matig tempo en goed vooruit kijken is het heel goed te doen.

Dan kom je door dorpjes waar ik me een beetje schaam om met mijn open Micronpijp doorheen te tetteren..zo verscholen..zo stil…met een lagere school waar welgeteld 5 kinderen buiten spelen!! Die als ik voorbij kom naar het hek komen rennen, ik stop en draai om, wordt ontvangen met Fins gejuich en één van de kinderen spreekt zowaar wat Engels..dit is echt prachtig en ik voel me nu dan toch eindelijk een toerist!!! Ik pik nog een eenvoudige hut mee, want morgen ga ik door tot de boot en dan is de thuisreis een feit.

Donkere wolken, het is drukkend weer. De laatste rit naar Helsinki. Vreemd gevoel, zoveel kilometers gereden en nu gaat het zo langzamerhand naar zijn eindje toe… Ik verlang naar huis, zonder meer, maar Finland is zo verrekte mooi..ik wil hier zeker nog eens terugkomen, beslis ik terplekke.

Ik bel nog even met de Silja-lijn om de boot te bevestigen..eeehhh…boot vol???

Wat nu??? Boot vol??? Of ik effe door wil rijden naar Turku..daar is nog een plek vrij!! De gang erin en het gas erop!! Maar wel nog wat mooie weggetjes meepakken! Heb ik dan toch een beetje meer leren rijden?

Voor ik het weet sta ik in de rij voor de boot…geen zweetdruppeltje op mijn hoofd…geen gezucht van de R6…ik grinnik…ik ben nu een wereldreiziger!!! Tuurlijk Karin…. Zo’n boot is ook wat hoor…als ik in de lift sta met mijn zooitje..word ik weg gewalmd door dan al dronken kerels…of ik ook een slok Jack Daniels uit de fles wil…nou nee…dat denk ik niet!

Mijn hut is prima, met een grappig opklapbed, hier is over nagedacht..en binnen een kwartier is het een gezellige puinhoop, met al mijn spullen verspreid en ik er midden in…het schip deint zacht de haven uit…thuis komt dichterbij!

Ik ga aan de Tortellini en aspergesalade..er zit een pianist die wat weg heeft van Jan Vayne…ik babbel wat met mijn buren…Het is rustig op het water…ik laat me door de deining in slaap wiegen…Hoe zacht glijdt ons bootje over het spieg’lend meer….zingt u maar mee!!

Stockholm….zucht….ik wil heel Stockholm niet in, maar door een verkeerde afslag te nemen zie ik de halve stad..en de Oostenrijkse motorrijders die ik ontmoet heb ook..die dachten dat die Hollandse vrouw de weg wel zou weten … ha ha ha …foutje!!! Ik tol blind in de rondte op zoek naar de uitgang… Ik zoek maar weer een benzinestation op..de snelweg is daarna zo gevonden.

Het gevoel is vandaag weer anders, ik begin de stal te ruiken en dat merk ik aan mijn rijstijl. Ik laat de R6 vrij voort vliegen, zolang ik de druk van de volle rijwind niet hinderlijk vind. Stoppen doe ik nu alleen nog maar om te tanken, ik wil in ieder geval Denemarken bereiken vandaag, het weer zit mee, het gaat voorspoedig.

De snelste weg brengt me weer bij de pont, nu bij Helsingborg…zonder na te denken “neem” ik de oprijlaan…ik snoer de R6 in en ga voor koffie…dat was 14 dagen terug nog heel anders, ik heb geleerd!! Zou het zo zijn dat als je naar huis wilt de tijd vertraagd? Ik stoom door Denemarken heen alsof het een postzegel is…ik hou zelfs tijd over…ik denk dat ik Duitsland ook nog red!! En ik red het!!! Je went dus echt aan grote afstanden rijden op één dag.

Ik strijk neer in een familiehuis in een rustige dorpje langs de snelweg van Lubeck, het was een marathon vandaag, maar ik voel me goed!! Morgen de laatste 600 km..appeltje, eitje!!

Naar huis!

Naar huis!

De R6 loopt wat ie lopen kan, de wind laat ons dansen en deinen, maar daar malen wij niet om. Iedere kilometer is er één…wat nou file bij Hamburg? Aan de kant jullie..zien jullie niet dat mijn mannen op mij wachten ? Dat Joost en Anne mij komen oppikken bij Hoenderloo om mij de laatste kilometers te begeleiden?

Bremen..Osnabruck…en dan…ik ga rechtop zitten …Nederland…. Door een waas zie ik na 100 meter een politieagent op de motor op de vluchtstrook staan..ja hoor…ik ben terug!!!

Bij Hoenderloo rij ik het parkeerterrein van Van der Valk op. Ik zie meteen de glanzende Fireblade en de rode “Rudolf” (CBR600) van Joost en Anne! Ik ben er…bijna…. We doen een bakkie, maar onderhuids kriebelt het…naar huis, naar huis.. fluistert het… Mooi..ik heb een ere escorte!! De vieze ,vuile R6 voorop..de glanzende kanonnen erachter…de dampen erin.. Amersfoort..bijna… bijna!!

Hilversum is niet veranderd, dat wist ik al…bijna..bijna…de laatste draai…de bekende straat….oh…bijna..bijna…Ik jaag de R6 in de toeren en laat hem het uitbrullen van geluk…

Nog voor ik mijn helm af heb stort ik me in de armen van mijn moeder, tuurlijk is zij er ook! Bart staat om me heen te springen, ik knuffel hem lang tot ie bijna geen adem meer heeft… “Hé….”

Ik kijk in de donkere ogen van mijn vent, die oplichten omdat hij blij is dat zijn meissie behouden thuis is gekomen… Thuisgekomen van een reis die ogen en hart heeft geopend, die ervaringen heeft gebracht die je nooit meer vergeet, die je heeft laten nadenken en laten oplossen… “ Hé…” zeg ik “ ik heb een mooi stukkie getoerd….”

Het is goed zo….

Weetjes:

Gereden kilometers: ongeveer 7100

Motor: één nieuwe achterband

wat krasschade op gashandel, remhandel, kuip en uitlaat,linker knipperlicht kapot.

Altijd meenemen: goede regenkleding, overlaarzen!!! twee paar handschoenen, thermo ondergoed, ondergoed ZONDER naden…goede wegenkaarten, die je beter in plastic kunt verpakken om ze te beschermen tegen de regen, want de plastic hoes van mijn tanktas regende op een gegeven moment door.

Niet meenemen: Hollands anti muggen spul, koop dat in de landen zelf..ik had bij me van Anne, Fins spul…stinken als een rendier, maar erg effectief!!!!