|
Redactie | 14-06-2010 | 16:36 uur | Abonneer op dit bericht |
|
|
Zeven volkomen vreemden. Zeven gloednieuwe Super Ténéré-motoren. Eén tocht van 2100 km van Lissabon naar Marrakech. Allemaal in zes dagen. De opdracht? Vijf nieuwe Super Ténéré-motoren afleveren bij een Afrikaanse vertegenwoordiger van Riders for Health. De reden? Levens redden. Riders for Health is aan het eind van de jaren tachtig opgericht door Barry en Andrea Coleman en Randy Mamola. Daarom was het passend dat de voormalig GP-coureur het evenement samen met vertegenwoordigers van Yamaha zou aftrappen op de officiële persconferentie die op 12 mei in het prestigieuze Fontana Park Hotel in Lissabon werd gehouden.  Miljoenen mensen in landelijk Afrika sterven aan te behandelen ziekten, anderen blijven verstoken van adequate zorg en medicijnen enkel en alleen omdat de gezondheidswerkers in hun regio te weinig ondersteuning krijgen. Een hulpverlener is vaak verantwoordelijk voor wel 20.000 mensen, verspreid over 300 km² zeer moeilijk begaanbaar terrein. Patiënten zijn alleen te voet of via onbetrouwbaar openbaar vervoer bereikbaar. Dit is een bijzonder inefficiënte manier om het enorme aantal hiv- en tuberculosepatiënten te helpen omdat bloedonderzoeken vaak mislukken vanwege de brandende hitte, trillingen in ongeschikte voertuigen zoals bussen en fietsen of gewoon vanwege de lange tijd die elke reis vergt. Betrouwbaar en geschikt transport is van wezenlijk belang om levens te redden. Dankzij de Ride for Life-campagne van Yamaha, waarbij vijf Super Ténéré's aan het één jaar oude project van de liefdadigheidsorganisatie in Zambia worden gegeven, kan de wachttijd voor uitslagen van bloedonderzoeken van een gevaarlijk lange periode van vier maanden aanzienlijk worden teruggebracht tot een veel gunstiger periode van twee of drie dagen. Gemotoriseerde tweewielers vormen de volmaakte oplossing voor de reisproblemen omdat ze flexibel kunnen worden ingezet en opgewassen zijn tegen de slechtste wegen. De huidige motoren van Riders for Health zijn doorgaans lichte machines met weinig vermogen. Deze grotere Super Ténéré's zullen worden gebruikt voor de langere reizen naar en van klinieken. En er kunnen maar liefst veertig bloedmonsters, die in een speciaal ontworpen rugzak zijn opgehangen, tegelijk worden meegenomen Dit betekent veertig mogelijk geredde levens tijdens elke tocht van 50 km. Tot nu toe heeft Riders de afgelopen twintig jaar naar schatting ruim 10,8 miljoen mensen bereikt met 221 vierwielige voertuigen en 1092 motorfietsen. Yamaha heeft dit aantal nu uitgebreid met vijf gloednieuwe Super Ténéré's, die zijn bestemd om hoop te brengen in het district Chadiza in de Oostelijke provincie van Zambia.  Randy Mamola en Dakar-held Helder Rodrigues voegden zich bij de zeven competitiewinnaars die zijn geselecteerd uit honderden kandidaten die dolgraag aan het avontuur wilden deelnemen. Elke kandidaat werd gevraagd een reeks vragen te beantwoorden, variërend van hun opgedane motorrijervaring, hoeveel kilometer ze per jaar rijden, hun huidige motor en hun kennis van de organisatie Riders for Health. Tot slot moesten ze in maximaal vijftig woorden uitleggen waarom zij als eerste op de nieuwe Super Ténéré zouden moeten rijden. Na selectie werden er uiteindelijk zeven kandidaten gekozen: Jonathan Geoffrey uit het Verenigd Koninkrijk, Yiannis Fanourakis uit Griekenland, de Duitser Wolfram Fees, de Spanjaard Javier Lavernia, Alain Antal uit Frankrijk, Tijn Den Hartog uit Nederland en Davide Biga uit Italië. Bij deze zeven voegde zich voor de eerste etappe van de tocht Randy, die ze 530 km begeleidde naar de stopplaats in Jerez.  Na een eerste verkwikkende ochtendrit door het beschermde landschap van Evora kwam het team in Aracena aan voor de lunch. Elk van de zeven winnaars was gewend geraakt aan het ritme van de tocht en ondanks zijn talloze legendarische wapenfeiten op motorgebied stortte Randy Mamola zich weer met jeugdig enthousiasme in dit avontuur. Randy, die niet aan de verleiding van power wheelies voor de camera kon weerstaan, vertelde het gezelschap dat, hoeveel jaar hij ook bezig is met motorrijden, of hoeveel hij ook heeft bereikt op dit gebied, hij bij elke rit nog steeds nieuwe ervaringen opdoet, nieuwe vrienden maakt en nieuwe inzichten verwerft. Daarom hebben zoveel mensen een passie voor motoren. Daarom is Riders for Health in deze paddock ontstaan en dragen motorrijders over de hele wereld deze liefdadigheidsorganisatie een warm hart toe. 's Middags waren er langs de weg naar Nerva smaragdgroene meren te zien en in Rio Tinto bloedrode rivieren die de voet markeren van enorme hopen aarde die als gevolg van de mijnbouw is weggegraven. IJzer kleurde de blootgelegde grond met brede lagen van oranje- en goudtinten, en vervuilde deze met een giftig mengsel van mineralen in de mooiste kleuren. De indrukwekkende bochten leidden naar de autosnelweg, het laatste rechte eind naar Jerez, waar Randy zich bij de groepsleden zou voegen voor een afscheidsdiner alvorens ze 's morgens uit te zwaaien.  De tweede tourdag begon met een korte sprint naar de veerboot, maar net als met alle echte avonturen, verliep een en ander niet volgens plan. Tijdens de woelige, twee uur durende oversteek naar Tanger kregen enkele rijders een karakteristieke lichtgroene tint. En toen de teamleden weer vaste grond onder de voeten hadden, liep de reis enkele uren vertraging op vanwege bureaucratie en ambtelijke muggenzifterij. Nadat alle papieren uiteindelijk waren goedbevonden en van een stempel waren voorzien, werd het team tot Afrika toegelaten. Aangezien de rijders zo lang hadden moeten wachten, gingen ze pas op weg naar Fes toen de dag teneinde liep. Vreemden langs de kant van de weg zwaaiden als oude vrienden naar de stoet tweewielers, verenigd door de passie voor motoren en ontdekkingsreizen. En toen de duisternis inviel, kwam het kleine konvooi ten slotte bij het hotel aan, net op tijd voor een heerlijke avondmaaltijd. De volgende ochtend kreeg iedereen een voorproefje van wat hen nog te wachten stond. Het uitzicht over Fes was schitterend en vanwege de temperatuur werden de voeringen uit de motorjacks verwijderd en werden lichtgewicht sjaals en zomerhandschoenen tevoorschijn gehaald. Er strekte zich 450 km met haarspeldbochten en lange curven voor de rijders uit en elke bocht kondigde een nieuw landschap aan. Aan de ene kant van de weg gingen diep goudbruin gekleurde bergketens geleidelijk over in zachte geel- en paarstinten, die zich uitstrekten tot voorbij de horizon. Aan de andere kant staken bergen met witbesneeuwde toppen in de lichtblauwe lucht. Het was onmogelijk te voorspellen wat de natuur vervolgens weer in petto zou hebben: weelderige plantenbegroeiing, helderblauwe meren of kleurige steden.  Bij elke stop kwamen kinderen naar de motoren toegerend, met uitgestrekte handen en een verwachtingsvolle blik vragend om snoep en kleingeld. Het leven is zo verschillend van dat in Europa, waar kleren in de wasmachine worden gewassen en niet in een naburig beekje. Bij ons kunnen grootmoeders uitrusten en van hun pensioen genieten en sjouwen ze niet met grote balen gras op hun rug om de ezel van de familie te voeden. Het verschil tussen de culturen was even groot als de veranderingen in het landschap. De stoet tweewielers slingerde onder de onverstoorbare blik van het sensationele Atlasgebergte verder naar Merzouga, waar de Super Ténéré's het asfalt verlieten en zich off road waagden. Na enkele kilometers in de richting van ogenschijnlijk nergens te hebben gereden, werd de zwarte ruwe grond geleidelijk aan zachter. Uitgestrekte rulle zandvlakten leidden naar de voet van de Erg Echibbi-duinen, die zich over een breedte van dertig kilometer gedurende negen kilometer uitstrekken in de richting van Algerije en de uitgestrektheid van de Sahara-woestijn. Behaaglijke bivakken werden in een halve cirkel opgesteld aan de voet van de duinen, en nadat de colonne was verwelkomd met traditionele muziek en muntthee, kon elke rijder zich in zijn eigen verblijf douchen en omkleden voor het avondmaal en gezellig samenzijn.  Dankzij de complete stilte van de woestijn was de groep goed uitgerust en klaar om de vierde dag verder te rijden naar Ouarzazate. Terwijl Helder Rodrigues zijn standaard-Super Ténéré in de duinen aan de tand voelde, verscheen als bij toverslag een groep kinderen, die in krantenpapier verpakte snuisterijen en halfedelstenen verkochten in elke gewenste taal en valuta.  De tocht van deze dag was 'maar' 350 km lang, en voerde langs nog prachtiger uitzichten. Zandduinen verdwenen in de verte en voortdurend drongen eeuwig witgetopte bergen het hemelgewelf binnen. In dorpen werden overal langs de weg lichtgekleurde sjaals te koop aangeboden en bewoners bewogen zich op aftandse fietsen voort door de straten. De meeste vrouwen waren van top tot teen gehuld in nikabs en sommigen droegen zelfs hun baby op hun rug, verborgen achter de plooien van de stof. Solitaire voetgangers trotseerden met gelijkmatige tred de hitte, kilometers verwijderd van de beschaafde wereld. En de eerdere confrontaties met rondzwervende kamikazehonden en de zonderlinge aap leken volstrekt onbeduidend vergeleken met de huidige gevaren, die bestonden uit schurftige kamelen die midden op de weg slenterden. Rijdend op een Super Ténéré wil je hiermee liever niet in aanraking komen. Langs de ene kant van de weg liep een kloof met een indrukwekkende rotsformatie, toepasselijk Apenklauw geheten (of Tijgerklauw, afhankelijk van wie je ernaar vraagt). Het leek alsof God in de rotswand grote dikke vingers had uitgehouwen. En om de hoek was de aarde donkerrood, de kleur die je op Mars zou verwachten. Na uren te hebben gereden, via elke denkbare curve en kaarsrechte baan, baande de stoet Super Ténéré's zich een weg door nieuwe stromen scooters en fietsen in Ouarzazate op weg naar een traditionele oase, het Kasbah Riyadh Hotel Darchamaa.   Op dag vijf begon de karavaan motoren aan de laatste rit naar Marrakech en de officiële overhandiging van de vijf Super Ténéré's die in Zambia worden ingezet voor levensreddende transporten. Onderweg ging het konvooi omhoog naar de top van een helling om te kijken naar wat een vergeten land leek, een idee dat kennelijk navolging vond bij de locatiescouts voor de film Babel met in de hoofdrol Brad Pitt. Het uitzicht leek letterlijk afkomstig van een verloren wereld, ontstaan vóór het begin van de beschaving. Het was prachtig. De groep bleef voorwaarts en omhoog gaan en stopte op de top van de berg om muntthee te drinken en met plaatselijke verkopers te onderhandelen over souvenirs die in de motorkoffer moesten passen. Zo'n 250 km verderop staken de motorrijders via een brug aan de rand van de rommelige stad een droge rivierbedding over waarin het afval en puin te zien waren dat normaal gesproken in het diepe water verborgen blijft. Zodra ze deze brug over waren, werden ze ondergedompeld in de waanzin van Marrakech. Toeristen in door paarden voortgetrokken rijtuigen ontblootten dapper hun bleke huid in de hitte van meer dan 30 graden terwijl hun gids zijn weg zocht in de georganiseerde chaos. En op het stadsplein Djemaa el Fna vochten slangenbezweerders, verhalenvertellers, eetkraampjes en vrouwen die tijdelijke tattoos aanbrengen om aandacht en geld. Het Super Ténéré-team kwam ten slotte met gemengde gevoelens in het Hivernage Hotel aan. De rijders waren allemaal opgetogen dat ze het er goed hadden afgebracht en liepen rond met een glimlach zo breed als de Sahara-woestijn zelf. Niemand kon een spoortje van teleurstelling verbergen bij de gedachte dat aan hun geweldige tocht een onvermijdelijk einde was gekomen. Maar ze voelden zich allemaal trots omdat ze de motoren naar Afrika hadden gebracht om levens te redden. Levens die niet verloren hoeven te gaan.  Cherno Jallow is de Afrikaanse vertegenwoordiger van Riders for Health en toen hem de sleutels van vijf Super Ténéré-motoren werden overhandigd leek hij bijna overweldigd door het gulle aanbod van Yamaha en de inzet van alle betrokkenen. Naast de schenking door Yamaha van vijf motoren aan het project, ontvangt de liefdadigheidsinstelling voldoende reserveonderdelen om ze de komende drie jaar in goede conditie te houden. Elke Afrikaanse rijder krijgt bovendien extra rijlessen, naast training in eenvoudige maar noodzakelijke onderhoudswerkzaamheden. Betrouwbaarheid is essentieel voor succes. Daarom wordt hen geleerd om hun motoren te onderhouden met behulp van het letterwoord PLANS (Petrol, Lubricants, Adjustments, Nuts en Bolts). De banden en remmen worden gecontroleerd met 'Stop'. Gezondheidszorg wordt in Europa vaak als een vanzelfsprekendheid beschouwd, maar voor de dorpelingen in Zambia is deze luxe niet weggelegd. De Super Ténéré's maken een enorm verschil in hun bestaan, omdat hiermee elke maand weer naar schatting 1000 km kan worden afgelegd. In zijn slotwoord vatte Cherno het 2010 Ride for Life-succes van Yamaha samen: "Jullie avontuur is voorbij, en we danken jullie voor alles wat jullie hebben gedaan om ons deze prachtige motoren te brengen. Voor ons gaat het avontuur nu pas beginnen".  Bron: yamaha-motor.nl |
|
 |
||
Reageer