Wereldreiziger Mulder is weer thuis
HARDENBERG - Hardenberger en kilometervreter Jan Mulder is na 32.000 kilometer motorrijden weer terug in de stad.
Het zand uit Centraal Azië zit nog rijkelijk op de tweewieler. Begonnen in Amerika heeft hij Australië, Azië en Europa met tien andere wereldreizigers op zijn BMW R 1.200 GS Adventure afgelegd. Grovere profielbanden, een verhoogd stuur, een grotere tank en extra schijnwerpers moesten het voor de motor en Mulder gemakkelijker maken. Verwarmde handvaten en luchtbelletjesplastic bij de handen en in de mouwen hielden hem op temperatuur. "Ik ben geen moment ziek geweest. Geen enkel griepje en geen diarree. En ik ben een dag in Nederland en heb ik een kou", vertelt hij niezend. Maar als je zo'n rit al jarenlang graag wilt, dan neem je dat op de koop toe.
De lange route ging over eindeloze en saaie Amerikaanse asfaltwegen - 'rollen pepermunt moesten mij wakker houden en toch ben ik een keer ingedut' - en onbegaanbare Pakistaanse modderpaden. Geen gemakkelijke opgave dus, vooral omdat de winter al flink voelbaar was. Rijden bij min tien met een gevoelstemperatuur van min twintig is dan geen pretje. Toch kijkt Mulder er met heel veel plezier naar terug. "Als ik 's ochtends om zes uur wakker word, dan is de reis het eerste waar ik aan denk", zegt hij terwijl hij nog steeds nageniet.
Als echte vent vindt hij dat motorrijden ook mannenwerk moet blijven. "Ik had geen elektrisch verwarmde kleding zoals de andere rijders. Ik moest steeds erg lang wachten als we weggingen en alle stekkertjes moesten door hen weer aangesloten worden." Amerika vond hij 'voorspelbaar' en Australië was 'niet verrassend' omdat hij daar al vaker was geweest. Bij de grens tussen Iran en Turkije had hij het gevoel dat 'de reis erop zat'. Centraal Azië heeft de meeste indruk op hem gemaakt. "In Nepal begon de verrassing. Een totaal andere cultuur. In India heb je de prachtige tempels, de Ganges en lijkverbranding. Heel bijzonder om te zien hoe men daar met de doden omgaat."
En over doden gesproken: rijden in India is kamikaze-achtig. "Het verkeer is een grote chaos. Moet je jezelf eens voorstellen dat je hier op de radio hoort dat tachtig spookrijders u tegemoet komen. Er zijn gewoon geen verkeersregels en als motorrijder ben je dan erg kwetsbaar."
Eén keer in de twee dagen had hij telefonisch contact met zijn vrouw Jeannette. Als hij in een stad kwam met een internetcafé, dan schreef hij weer nieuwe ervaringen op zijn website www.mulderjan.waarbenjij.nu. Hij denkt er nu over om volgend jaar mee te doen met de motorrit die van Parijs naar Peking gaat.
Binnenkort wast hij het Pakistaanse zand zonder emotie ervan af. De herinnering aan honderd mooie dagen neemt Jan daarentegen voor altijd mee.
door Max de Krijger
Bron: www.destentor.nl
Het zand uit Centraal Azië zit nog rijkelijk op de tweewieler. Begonnen in Amerika heeft hij Australië, Azië en Europa met tien andere wereldreizigers op zijn BMW R 1.200 GS Adventure afgelegd. Grovere profielbanden, een verhoogd stuur, een grotere tank en extra schijnwerpers moesten het voor de motor en Mulder gemakkelijker maken. Verwarmde handvaten en luchtbelletjesplastic bij de handen en in de mouwen hielden hem op temperatuur. "Ik ben geen moment ziek geweest. Geen enkel griepje en geen diarree. En ik ben een dag in Nederland en heb ik een kou", vertelt hij niezend. Maar als je zo'n rit al jarenlang graag wilt, dan neem je dat op de koop toe.
De lange route ging over eindeloze en saaie Amerikaanse asfaltwegen - 'rollen pepermunt moesten mij wakker houden en toch ben ik een keer ingedut' - en onbegaanbare Pakistaanse modderpaden. Geen gemakkelijke opgave dus, vooral omdat de winter al flink voelbaar was. Rijden bij min tien met een gevoelstemperatuur van min twintig is dan geen pretje. Toch kijkt Mulder er met heel veel plezier naar terug. "Als ik 's ochtends om zes uur wakker word, dan is de reis het eerste waar ik aan denk", zegt hij terwijl hij nog steeds nageniet.
Als echte vent vindt hij dat motorrijden ook mannenwerk moet blijven. "Ik had geen elektrisch verwarmde kleding zoals de andere rijders. Ik moest steeds erg lang wachten als we weggingen en alle stekkertjes moesten door hen weer aangesloten worden." Amerika vond hij 'voorspelbaar' en Australië was 'niet verrassend' omdat hij daar al vaker was geweest. Bij de grens tussen Iran en Turkije had hij het gevoel dat 'de reis erop zat'. Centraal Azië heeft de meeste indruk op hem gemaakt. "In Nepal begon de verrassing. Een totaal andere cultuur. In India heb je de prachtige tempels, de Ganges en lijkverbranding. Heel bijzonder om te zien hoe men daar met de doden omgaat."
En over doden gesproken: rijden in India is kamikaze-achtig. "Het verkeer is een grote chaos. Moet je jezelf eens voorstellen dat je hier op de radio hoort dat tachtig spookrijders u tegemoet komen. Er zijn gewoon geen verkeersregels en als motorrijder ben je dan erg kwetsbaar."
Eén keer in de twee dagen had hij telefonisch contact met zijn vrouw Jeannette. Als hij in een stad kwam met een internetcafé, dan schreef hij weer nieuwe ervaringen op zijn website www.mulderjan.waarbenjij.nu. Hij denkt er nu over om volgend jaar mee te doen met de motorrit die van Parijs naar Peking gaat.
Binnenkort wast hij het Pakistaanse zand zonder emotie ervan af. De herinnering aan honderd mooie dagen neemt Jan daarentegen voor altijd mee.
door Max de Krijger
Bron: www.destentor.nl
Stem of voeg toe aan:
Reageer
|
|
|
|
|
|