Motorbouwer Ducati heeft voor het eerst zijn grootste succesmodel durven te hertekenen. De Monster 696 is de handelbaarste en meest verfijnde die er ooit is gemaakt. Al zijn dat nu niet precies de kenmerken die van het oermodel een weergaloos succes hebben gemaakt. 



'Het enige wat je nodig hebt, is een zadel, een tank, een motorblok, twee wielen en een stuur.' Met die filosofie ontwierp de Argentijn Miguel Galuzzi begin jaren negentig voor de Italiaanse motorfabrikant Ducati een franjeloos opstapmodel: sportief, maar een stuk goedkoper dan de exclusieve racemotoren waarvoor het merk bekendstaat. Het radicale resultaat zag eruit als een motor die nog niet helemaal af was: het frame helemaal zichtbaar met daaronder een akelig bloot motorgedeelte waar je gewoon doorheen kon kijken, een naked bike zoals er nog nooit een gemaakt was.

Hoewel je de Monster in vergelijking met de Japanse concurrentie niet meteen goedkoop kon noemen en 'Italiaans' in die tijd nog stond voor 'een beetje onbetrouwbaar, niet meteen onderhoudsvriendelijk en dure wisselstukken', werd hij al snel razend populair. De Monster was snel, licht, handelbaar, het leukste speelding op de markt. Hij zag er goed uit en de tweecilindermotor klonk lekker stoer.

Inmiddels zijn er meer dan 200.000 Monsters van de productieband gerold. De Monster is zoals de Porsche 911 in de autowereld: onmiddellijk herkenbaar, een klassieker en een stijlicoon. En precies dat laatste heeft ongetwijfeld de laatste jaren voor veel hoofdbrekens gezorgd in Bologna. Je kunt immers niet jaren aan een stuk dezelfde motorfiets verkopen en hopen dat het succes blijft duren. Anderzijds, hoe verander je een icoon? Toch hebben ze het in Bologna aangedurfd en ze hopen er zelfs marktaandeel mee te winnen.

Nu is het natuurlijk niet zo dat de Monster sinds 1992 volledig onveranderd is gebleven. Elk nieuw motorblok dat voor een racemotor werd ontwikkeld belandde uiteindelijk ook onder de Monster. Maar op velgen en uitlaten na is er aan het uiterlijk van de Monster in die jaren niets noemenswaardig veranderd. Wie een 'andere' Monster wilde, verbouwde hem gewoon zelf. Het enige waar je afbleef, was het kader, de vorm van de tank en meestal ook de koplamp.

Aantrekkelijk pakket

En laat dat nu precies de meest opvallende aanpassingen zijn aan het nieuwe model, de Monster 696: het kader is vernieuwd op basis van de recentste technologische ontwikkelingen, de tank is wat korter geworden voor een betere zithouding en heeft twee luchtinlaten gekregen. De simpele koplamp is hertekend tot een doordacht stukje design. Vraag een liefhebber van het oude model welke onderdelen van de nieuwe Monster hij het minst geslaagd vindt en de kans is groot dat hij precies die onderdelen opnoemt, samen met de opvallend bredere uitlaten.

Omdat de ontwerpers die reactie wel hadden verwacht hebben ze er alles aan gedaan om van de 696 een aantrekkelijk totaalpakket te maken. Met 80 pk is de 696 sterker dan al zijn voorgangers met een vergelijkbare cilinderinhoud. Het motorblok, de remmen en de versnellingsbak zijn, net als het frame, bijna recht uit de racestal geplukt. Zijn prijs (7.900 euro voor het basismodel dat vanaf september te koop is) blijft ondanks die inspanningen in de buurt van de Japanse concurrentie. Ter vergelijking: een Honda CB600F Hornet kost 7.690 euro, een Yamaha FZ6 6.290 euro. Ducati maakt zich ook sterk dat deze Monster gemakkelijker en goedkoper te onderhouden is dan ooit. En ten slotte: de nieuwe monster is kilo's lichter dan zijn voorgangers en een stuk wendbaarder. De Monster is daarmee, ondanks het hogere vermogen, meer dan ooit een opstapmodel dat ook een vrouwelijk publiek voor ogen houdt.

De Monster 696 werd niet toevallig aan de Nederlandstalige pers voorgesteld in Parijs. Geen betere plek om de handelbaarheid te testen dan in het drukke verkeer op pakweg de Place de l'Etoile. En het moet gezegd: de 696 presteert voortreffelijk in het stadsverkeer. Met lage snelheid rijdt hij zonder schokken, remt op de millimeter precies, draait lekker kort en versnelt in een handomdraai. De vering heeft ook geen beetje last van het Parijse wegdek. Dat hij erg luidruchtig is, behoorlijk snel warm wordt en trilt, kun je een Ducati moeilijk kwalijk nemen. Het stuur trilt trouwens niet mee, dankzij een rubber schokdemping. Het enige wat je echt vervelend kunt noemen is de hete uitlaatpijp die rechts langs het motorblok en voelbaar dicht langs het been van de bestuurder loopt.

Het is echter pas buiten de stad dat je ziet wat hij echt kan. Op de snelweg komt hij geen vermogen tekort om alles bij te benen wat zich aan de reglementaire snelheid houdt en voor de bochtige wegen buiten de stad is hij op maat gemaakt. Op een parcours waar het met een krachtiger motor lastig wordt om de bochten tegelijk snel en juist te nemen, lijkt het of de Monster al het werk voor jou doet. 

Bron: nieuwsblad.be